پت اسکن یه روش تصویربرداری خیلی دقیق و پیشرفته هست که به پزشکان نشون میده که چه اتفاقی داره در بدن میافته ومناطق دارای فعالیت سلولی شدید، که ممکنه نشانه بیماری باشد، رو نشان می ده.
پت اسکن خیلی خفنه و میتونه تغییرات اولیه درسلول ها رو تشخیص بده و اطلاعاتی درمورد نحوه عملکرد بدن، آشکار شدن بیماری ها و در مورد نحوه بروز بیماری هم سرنخ ها خوبی به پزشک میده. همچنین میتونه نواحی سرطانی و بدخیم در بافتهای سلولی رو تشخیص بده.
تفاوت این اسکن با سی تی اسکن یا ام آر آی هم اینه که اونا تغییرات بدن رو بعد از اینکه یه بیماری ساختار اندام یا بافت ها رو تغییر داد شناسایی میکنن.
وقتی قرار میشه که پت اسکن انجام بدیم، ابتدا پزشک ماده رادیواکتیوی به نام ردیاب هسته ای (یا همان “ردیاب”) بهتون میده که تو سایت ها نوشته هم تزریقیه و هم مثل استنشاق گاز ولی برای من اینطوری بود که تو یه بطری بزرگ آب معدنی دارویی ریختن و من باید هر یک ربع یک لیوان میخوردم و بعد هم قبل اینکه برم برای اسکن، یه دارویی از پشت پاراوان بهم تزریق کردن، چون رادیو اکیتو هست پرستارها سعی میکنند حداقل ارتباط رو با بیمار در زمان تزریق و بعد از اون داشته باشن.
ردیاب تشعشعاتی از خودش ساطع می کنه که دستگاه پت اسکن اونها ها رو می گیره و با تصاویری که ازتون گرفته می شه، میفهمن که ردیاب کجا رفته. اگر ردیاب در مناطقی خاص تجمع کنه میتونه نشونه بیماری باشه. با کمک این رد یاب ناهنجاری‌ها در فعالیت‌های سلولی قبل از اینکه تغییراتی در آناتومی اعضا به صورت محسوس رخ بده رو میتونن ببینن.
*
موارد استفاده پت اسکن زیاده ولی در مورد کنسر پستان به پزشک دید میده که توده های سرطانی چقدر در بدن گسترده شدن، که مثلا" در مواردی که گستردگی زیاد هست معمولا" جراحی رو عقب میاندازند تا با شیمی درمانی و پرتو درمانی توده کوچیک بشه و خارج کردن اون با جراحی موفقیت آمیز باشه.
همچنین گاهی بعد از انجام شیمی درمانی و پرتودرمانی با استفاده از پت اسکن روند بهبود بیماری رو بررسی میکنند.
1. پیدا کردن سرطان.
2. بررسی اینکه توده سرطانی تو بدن پخش شده یا نه و اینکه در کدام قسمت ها بیشتر تجمع داره که برای پرتو درمانی هم استفاده میشه.
3- بررسی فرایند درمان
4. تعیین عود مجدد سرطان
نکته خیلی مهم: فکر میکنید اون ردیابی که به بیمار تزریق میشه چی هست؟؟ گلوکز یا قند!! یعنی وقتی سلول های سرطانی قند میبینن سریع دورش جمع میشن تا تغذیه کنن و با این تله ی متابولیکی پت اسکن سلول های مخرب رو شناسایی میکنه ... برای همینه که خیلی تاکید میشه بخصوص در دوران ابتلا به سرطان از مصرف هر نوع قندی خودداری بشه ... قند، قنده و نباید خودمونو با قند طبیعی - عسل و خرما و ... گول نزنیم ... این سلول های سرطانی انقده گشنه و دَله هستن که نمیگن، این قند طبیعیه نمیخوریم و اعتصاب میکنیم و صبر میکنیم تا برامون بستنی بیارن! :)) هر نوع قندی رو میبلعن و بزرگ میشن و تا وقتی خودشون کامل سیر نشن مواد غذایی - مفید و غیر مفید - به بقیه سلول ها نمیرسه!
ترسناکه ولی با خوردن هر چیزی ما اول سلول های سرطانی رو تغذیه میکنیم و بعد به بقیه سلول های بدن مواد غذایی میرسه ... خلاصه بگم که این سلولهای سرطانی خیلی دَله و گشنه هستن و مثال بارز از نخورده بگیر بده به خورده:))
تنها قندی که حریف سلولهای سرطانیه، که به عنوان قند جذبش میشن و بعد مثل بمب منهدم میشن، ویتامین سی هست که من اینو بعد تموم شدن درمانم متوجه شدم. ویتامین سی مثل عامل نفوذی، کارشو خیلی خوب انجام میده.
*
خود دستگاه پت اسکن هم یه دایره مثل حلقه یا انگشتر هست که یه تخت از وسطش رد میشه ، اگه فکر میکنید استرس میگیرید یا قبلش اعلام کنید و داروی آرامبخش بخورید یا مثل من چشماتونو از همون اول ببندید و به اتفاق ها و خاطرات خوشی که داشتین فکر کنید تا این چند دقیقه بگذره.
این داروی رد یاب ، رادیو اکتیو هستن و درسته که در مقابل نتایجی که بهمون میدن، ضرر چندانی ندارند ولی اگر تکون بخورید و عکسها خراب شه احتمالا باید بعد چند روز دوباره این ردیاب رو بگیرید که هم برای خودتون ضرر داره و هم اینکه بالاخره نوبت کسانی که منتظر هستن تا بهشون وقت پت اسکن داده بشه هم عقب میافته و احتمالا" هزینه بیشتری هم باید بدین.
بعد از اسکن، خودتونو ببندید به مایعات تا ردیاب را از بدنتون دفع بشه و از انجا که تا مدت کوتاهی رادیو اکتیو هستید، توصیه میشه که در ارتباط با خانم های باردار، بچه ها یا نوزادان نباشید، حتی بعد اسکن هم از در پشتی میفرستنتون بیرون که با بقیه بیماران اتاق انتظار تماس نداشته باشین.
*
در آخر اینکه این دستگاه پت اسکن خیلی خیلی گرون هست و زمانیکه من انجام دادم تو کل ایران فکر کنم فقط چهار تا مرکز داشتن که من بیمارستان مسیح دانشوری رفتم و خب هزینه اونم زیاد بود.
مورد دیگه اینکه از بین تمام پزشکهایی که من پیششون رفتم فقط یه دکتر بهم این پیشنهاد رو داد و بقیه اصلا" اشاره ای هم بهش نکردن ... درحالیکه میبینید که تا چه میزان میتونه دقیق بدن فرد مبتلا رو بررسی کنه، برای همینه که پیشنهاد میدم همیشه برای مشورت گرفتن نظر چندتا دکتر رو بپرسین.
اگر اطلاعات تکمیلی دیگه ای دارید که من بهشون اشاره نکردم لطفا" لینک اونو برام بفرستید.
و اگر تجربه پت اسکن داشتین هم باهامون به اشتراک بزارید.
ماچ به لپتون.
وقتی اسم توده یا سرطان به میون میاد، همه استرس میگیریم ... رفتار آدمها در برابر شنیدن این اخبار متفاوته ،
بعضی ها کلا" انکار میکنند و فکر میکنند اگه بهش فکر نکنن توده هم بهش بر میخوره، قهر میکنه میره که در واقع بهش فرصت میدیم که تو بدنمون جا خوش کنه و گسترش پیدا کنه.
بعضی ها که تعدادشون خیلی زیاده میترسن ... کمی به خودشون زمان میدن و بعد میرن دنبال درمان.
و یه عده که بنظرم خیلی شجاع تر هستند با وجود ترسی که دارن ، اهمیت زمان در شروع درمان رو میدونن و با اینکه کل وجودشون پر از نگرانیه پرونده هارو میزنن زیر بغل و میرن نظر دکترها رو بپرسن.
خب قسمت خوب ماجرا در ایران اینه که میتونیم مستقیم بریم پیش متخصص و فوق تخصص تا نظر و تشخیصشون رو بپرسیم ....این فرایند در کشورهای دیگه - اروپایی و کانادایی - که درمان رایگان دارند باید کلی تو نوبت پزشک عمومی بمونن و بعد نامه بگیرن برای ویزیت پزشک متخصص و همه اینا کلی زمان میبره و بعضا" انقدر زمانبر هست که زمان طلایی رو از دست میدن و پروسه درمان هم طولانی تر میشه.
ضمن اینکه الان شما میتونید تو خونه بشینید و بصورت آنلاین مدارک پزشکیتون رو برای دکترهای مختلف بفرستید و تشخیصشون رو بپرسید.
یه سری سایت ها هستند که بیمارها نظراتشون رو مینویسند وبرای انتخاب پزشک میتونید نظراتشون رو بخونید ... مثل سایت نوبت .
ببینید همه ماها که مبتلا شدیم ته دلمون میخوایم بریم پیش یه دکتر که بهمون بگه: هیچی نیست بابا، یه قرص کوچولو بهمون بده و بگه دو هفته دیگه خوب شدی!
من برای درمان خودم پیش سه تا آنکولوژ رفتم ... اول نظرشو میپرسیدم و بعد نظر دکترهای دیگه رو میگفتم که ببینم چی میگه، و از روی بازخوردی که میگرفتم سعی میکردم بهترین رو انتخاب کنم که خدارو شکر هر کدوم یه نظر متفاوت دادن :))
یکی گفت: از همین امروز هشت جلسه شیمی درمانی رو شروع کن و پرتو درمانی نیاز نیست!
یکی گفت: اول جراحی، بعد هم شیمی درمانی هم پرتو درمانی!
یکی گفت: اول شیمی درمانی بعد جراحی.
گیج شده بودیم و رفتیم پیش دکتر بعدی که ببینم نظرش به کدوم دکتر نزدیکه و همونو انجام بدم که ایشون کلا" یه تشخیص دیگه ای داد.
خب منم ته دلم دوست داشتم حرف اونیکه میگه نیازی به شیمی درمانی نیست رو بپذیرم ولی خودمونو نباید گول بزنیم.
در انتخاب دکتر آنکولوژ این موارد مهم هست:
اول اینکه پزشک خیلی پیر و فرتوت نباشه، درسته تجربه خوبی دارند ولی دانششون لزوما به روز نیست ، در دسترس باشه و محل تزریق شیمی درمانی ترجیحا نزدیک و یا طرف قرارداد بیمه اتون باشه. شیمی درمانی معمولا" یک هفته درمیون هست و شما باید دوره درمان بصورت مرتب این مسیر رو طی کنید.
بعضی دکتر ها تو مطب خودشون تزریق رو انجام میدن که مجاز نیست چون نمیتونن مثل بیمارستان کلیه امور نظافتی و بهداشتی رو رعایت کنن. مثلا" یه دکتری که رفته بودم که ناخونهای پرستار از نوک دستکش زده بود بیرون و این برای مریضی که داره شیمی درمانی میشه و سیستم دفاعی بدنش در حداقل ممکن هست، خطرناکه و میتونه باعث بیماری جدیدی بشه. در صورتیکه مثلا" بیمارستانی که شیمی درمانی میشدم حتی سرویس بهداشتی بیمارا از پرستارهای همون اتاق جدا بود و بصورت مرتب ضد عفونی میشد.
دوم اینکه منشی با اخلاقی داشته باشن، بنظرم منشی با اخلاق آدمیزاد در حد خود پزشک، مهمه ... برای خیلی از منشی ها اصلا" نوبت دهی معنی نشده! فرقی نمیکنه شما چه ساعتی وقت گرفته باشی، یه کاغذ میزنن که وقت شما حدودیه و بین سه تا چهار ساعت معطلی دارید! تا یک ساعت هم میشه گفت منطقیه ولی بیشتر از اون یعنی منشی کارشو درست انجام نمیده و تلاش میکنه مطب رو شلوغ نشون بده ... بهترین منشی که دیدم سرکار خانم رحمانی منشی دکتر کاویانی بودن که انقدر قشنگ مدیریت میکرد و بااحترام پاسخگوی همه بیماران بود که کیف میکردی.
مثلا" منشی دکتر خودم که خواهر دکتر هم بود، تو گرمای شدید، برای مریضهای شیمی درمانی که بخاطر دارو عموما" گُر میگیرن، کولر هم نمیزد و میگفت خرابه!
سوم که خودمم تا حالا ندیده بودم ویزیت گروهی بود :)) بعد سه ساعت انتظار وقتی نوبتم شد و رفتم اتاق دکتر دیدم ده نفر دور تا دور اتاق نشستن و شما باید در مقابل چشمان کنجکاو بقیه بیمارها سوالاتت رو میپرسیدی و کلا" حریم شخصی معنی نداشت.این شاید براتون خنده دار باشه ولی وقتی میخواهید سوال بپرسین یا حتی جواب سوال پزشک رو مقابل کلی چشم کنجکاو بدین متوجه سختی شرایط میشید.
پیشنهاد من اینه که حتما" نظر دو سه پزشک رو بپرسین، مثلا" تست آنکوتایپ و پت اسکن رو همه دکترهایی که من پیششون رفته بودم نمیگفتن و وقتی از یکی از معروف ترین دکترها سوال پرسیدم جلوی ما زنگ زد از یه دکتر دیگه جزئیاتش رو پرسید که چی هست و آیا به درد میخوره یا نه!
وقتی تو اتاق انتظار هستین نظر بقیه بیمارها رو در مورد پروسه درمان و در دسترس بودن پزشک بپرسین و لطفا" جزئیات بیماری دیگران رو نپرسید.
اخلاق پزشک و اینکه پروسه درمان رو خوب براتون توضیح بده خیلی مهمه. مثلا" دکتر پیام آزاده خیلی عالی برامون تشریح کرد که نظرش چی هست و پروسه درمان رو بر چه مبنایی داره میچینه ولی دکتر نجفی یه مقدار خشن برخورد میکنن.
پزشک آنکولوژ من دکتر فاضل الهی بودن که خودشون بسیار توانمند و عالی با آرامشی زیاد واخلاق خوش بودند، ولی مطبشون شرایط طاقت فرسایی داشت و خودشون هم تو دوران کرونا که تو اتاق پر مریض بود هم ماسک نمیزدن ... اواخر کرونا هم متاسفانه خودشون کرونا گرفتن و دیگه مریض جدید نگرفتن و ما که دوران تزریقمون تموم شده بود رو به دکترهای دیگه ارجاع دادند.
دو جلسه پیش یه دکتر دیگه تو بیمارستان جم رفتم که اصلا" دقت مناسبی نداشتن و خودم باید بهشون یه مواردی رو یادآوری میکردم و در نهایت رفتم پیش خانم شیرین حقیقی که بسیار دقیق و با حوصله هستند و شرایط انتظار مطب هم به نسبت قبلی ها بهتر هست.مثلا" من سه سال تحت نظر دکتر الهی بودم و ایشون بهم تست تراکم استخوان نداده بود که وقتی با دستور دکتر حقیقی تست دادم متوجه شدم پوکی استخوان گرفته ام و باید به سرعت درمان کنم.
لطفا" اگر تحت نظر پزشک آنکولوژ هستین ، اسم پزشک و تجربه اتون رو بگید که بتونه در انتخاب دکتر خوب به بقیه کمک کنه.